مینا سبزواری – ونکوور
شنبه چهاردهم ژوئیه (جولای)، ارکستر سمفونیک تقریباً صدسالهٔ ونکوور در انگلیش بِی (English Bay) برنامه خواهد داشت. فرصتی گران‌مایه که بنشینیم لب دریای بیکران و با نوای موسیقی گذر عمر را ببینیم! و چشم و گوشمان را میهمان دیدن ملیت‌ها وشنیدن زبان‌های گوناگون کنیم.
این ارکستر سمفونیک تازه‌ترین برنامه‌شان را هشتم ژوئیه، برای بیش از چهلمین بار، در پارک برنابی برگزار کردند.
هزاران تن رفته بودیم. کنار هم و بر روی چمن نشستیم. پیش از برنامه شامی خوردیم؛ با ده‌ها زبان گوناگون با یکدیگر سخن گفتیم، اما زمانی که موسیقی آمد، کار خودش را کرد! همهٔ آن زبان‌ها جایگزینی یافتند، با موسیقی، آن زبان بین‌المللی که همه می‌دانیم و نیازی به آموزش ندارد. احساسات مشترک جان گرفتند؛ شادی، حرکت، توازن، مهر و عشق و سرانجام آشتی و آرامش را با همدیگر تجربه کردیم.
آشنای یکدیگر شدیم و از غریبی و غربت عبور کردیم.
کاش عزیزان دیگر هم در برنامهٔ آینده شرکت کنند، به‌ویژه آن‌ها که با نگاه دائی جان ناپلئونی‌شان این‌گونه برنامه‌های رایگان را کار «سرمایه‌داری کارگر یقه‌سفید‌پرور» می‌دانند یا آن‌ها که در سرزمینی در آن‌سوی زادگاهشان اقامت کرده و مردمش را «این خارجی‌ها!» می‌نامند یا آن‌ها که در گذشته جا مانده و ترانه‌های «تهرونمو می‌خوام» و «دلم می‌خواد به اصفهون برگردم» را تکرار می‌کنند و آرزوبه‌دل شده‌اند و هویت غریب بودن را به دوش می‌کشند. گامی است در راستای آشنا جستن و یافتن، چرا که:
«باغ‌ها را گرچه دیوار و دَرَست
از هواشان راه با یکدیگرست
شاخه‌ها را از جدایی گر غم‌ست
ریشه‌هاشان دست در دست هم‌ست»
زمان: شنبه ۱۴ ژوئیه (July) از ساعت ۲۰:۳۰
مکان: سان‌ست بیچ، ونکوور
اطلاعات بیشتر در وب‌سایت ارکستر سمفونیک ونکوور:
